Wetenswaardig - Sarah Bernhardt

Reclame voor het theater
Sarah had een theater in Parijs. Ze ging een contract aan met de kunstenaar Mucha. Hij moest posters maken voor het theater als aankondiging. Er worden vandaag de dag nog steeds copieën verkocht. De posters waren zo mooi, dat ze met scheermesjes van de muren werden gehaald door liefhebbers. Ze hingen dus nooit lang. Sarah had ook contracten met beroemde fotografen(zie de foto's op deze pagina) voor het maken van foto´s op briefkaartformaat, waarop zij afgebeeld stond met de naam van het toneelstuk eronder. De fotografen waren wel verplicht na levering van de afdrukken de negatieven te vernietigen (wat ze niet deden). De kaartjes worden nog steeds verzameld. Op internet worden er nog zo'n 500 aangeboden.

Toneeljuwelen
Alphonse Mucha ontwierp een aantal juwelen voor Sarah. Een voorbeeld is te zien onderaan deze pagina. Vanaf 1899 begon René Lalique ook juwelen voor het theater te ontwerpen. Deze beroemde ontwerper gebruikte vormen van bloemen, slangen, draken en insecten. Hij kreeg kritiek op zijn werk: De sieraden waren wel erg mooi, maar niet draagbaar. Sarah heeft bewezen dat ze wel degelijk gedragen konden worden.

Art Nouveau kleding
Rond 1900 kwam de peignoir of teagown. Een ruim vallende jurk met een lijfje als ondersteuning in plaats van een corset. Zie een voorbeeld onderaan deze pagina. Het werd een sensueel geladen kledingstuk. Je moest het durven dragen. Nieuwe damesmode werd altijd uitgeprobeerd door actrices. Sarah liet haar kleding ontwerpen door o.m. Jacques Doucet en later Paul Poiret.

Lipstick
Tijdens de wereldtentoonstelling in 1883 te Amsterdam presenteerden twee franse uitvinders de lipstick. Sarah was de trendsetter en noemde de stick haar 'stylo d'amour'


De negatieven
Deze komen uit een verzameling die aangeboden werd door een antiquariaat. Ze zijn gebruikt om kaarten af te drukken voor de theatervoorstellingen. Onder de foto stond de naam Sarah Bernhardt met daaronder haar rol en de naam van het stuk.

Techniek:
De negatieven zijn gemaakt volgens het Le Gray-Procedé. Gustave Le Gray is de uitvinder van het ge-olied papiernegatief. De wascoating werd met een kwastje opgebracht. We hebben ervoor gekozen de kwaststreken te laten zien en ze niet weg te werken. Zo benaderen we de originele afdrukken. Er werd door de fotografen gekozen voor deze methode, omdat ze de negatieven 2 weken onbelicht of onontwikkeld konden bewaren. Ook had deze variante van het papiernegatief het voordeel dat de negatieven beduidend dunner konden worden en dat men de korrel in de eindafdruk kon verminderen. De latere glasnegatieven zijn een directe afleiding van dit procedé.